Ουσιαστικά
Ρήματα
Επίθετα
Επιρρήματα
Ένταση
Αριθμοί
Προθέσεις
Αντωνυμίες
Σύνταξη
Άλλα
Ο ενεστώτας Präsens χρησιμοποιείται για να περιγράψει δραστηριότητες/γεγονότα που λαμβάνουν χώρα τη στιγμή της ομιλίας. Χρησιμοποιείται επίσης συχνά για να μιλήσουμε/γράψουμε για το μέλλον, ειδικά όταν μια πρόταση περιέχει οποιεσδήποτε λέξεις που περιγράφουν το χρόνο π.χ. το βράδυ / σε ένα μήνα.
Subjekt + ρήμα
Το υποκείμενο (Subjekt) είναι το πρόσωπο ή το πράγμα που εκτελεί την ενέργεια. Ακολουθείται άμεσα από ένα συζευγμένο ρήμα (konjugiertes Verb), το οποίο βρίσκεται στη δεύτερη θέση. Προκειμένου να συζευχθεί ένα ρήμα, αφαιρείται η κατάληξη -en από το απαρέμφατο (Infinitiv) και στη συνέχεια προστίθεται μια κατάληξη που αντιπροσωπεύει το πρόσωπο (Personalendung) σύμφωνα με τον ακόλουθο πίνακα:
Person | Endung | machen |
---|---|---|
ich | -e | mache |
du | -st | machst |
er/sie/es | -t | macht |
wir | -en | machen |
ihr | -t | macht |
sie/Sie | -en | machen |
Σε αυτή την περίπτωση συνήθως υπάρχει ένα επίρρημα του χρόνου. Λέει ότι η δραστηριότητα θα πραγματοποιηθεί στο μέλλον π.χ. αύριο (morgen), τη Δευτέρα (montags).
Person | haben | sein |
---|---|---|
ich | habe | bin |
du | hast | bist |
er/sie/es | hat | ist |
wir | haben | sind |
ihr | habt | seid |
sie/Sie | haben | sind |
Υπάρχουν πολλά λεγόμενα ισχυρά ρήματα που έχουν ακανόνιστο τύπο στο δεύτερο και τρίτο πρόσωπο του ενικού (du, er/sie/es). Σε αυτή την περίπτωση, συνήθως αλλάζουν ένα ή δύο γράμματα στο στέλεχος του ρήματος.
Όταν το στέλεχος του ρήματος τελειώνει με -x, -z, -s, -ß, -tz, -ss, τότε στο δεύτερο πρόσωπο ενικού αριθμού (du) αντί της κατάληξης -st προστίθεται η κατάληξη -t.
Αυτό θα πρέπει να είναι αρκετά διαισθητικό, διότι διαφορετικά θα ήταν δύσκολο να προφέρουμε τα ρήματα που τελειώνουν με -tst, -ßst, -xst, -sst.
Όταν το στέλεχος του ρήματος τελειώνει με -d, -t, -tm, -chn, -gn, τότε στο δεύτερο και τρίτο πρόσωπο ενικού αριθμού και στο δεύτερο πρόσωπο πληθυντικού αριθμού (du, er/sie/es, ihr), πρέπει να προστεθεί ένα επιπλέον -e:
Εξαιρέσεις
Αυτό θα πρέπει επίσης να είναι αρκετά διαισθητικό, διότι διαφορετικά θα ήταν δύσκολο να προφέρουμε τα ρήματα χωρίς να προσθέσουμε το επίθημα -e.
Όταν το στέλεχος του ρήματος τελειώνει με -eln/-ern, τότε στο πρώτο και τρίτο πρόσωπο του πληθυντικού (wir, sie/Sie) το γράμμα e απορρίπτεται από την κατάληξη (έτσι ώστε η κατάληξη να μην γίνει -elen/-eren) και στο πρώτο πρόσωπο του ενικού (ich) το γράμμα e στο στέλεχος του ρήματος μπορεί να παραλειφθεί: